Ramon was jarenlang verslaafd aan seks en porno

Ramon heeft een seks- en pornoverslaving. Zijn leven (42) stond jarenlang in het teken van sekslijntjes, pornowebsites, massagesalons en affaires: ‘mensen zien je heel snel als een viespeuk’.

Het leven van Ramon, een 42-jarige man uit Enschede, werd lange tijd overschaduwd door sekslijntjes, pornowebsites, massagesalons, prostituees en affaires. Ramon heeft een Sex Love Addiction (SLA), beter bekend als de seks- aandacht en pornoverslaving. Hij kon er geen genoeg van krijgen: „Ik had op een gegeven moment zelfs een tweede telefoon zodat ik stiekem porno kon kijken.”

Ramon is pas 13 jaar oud als hij op zijn slaapkamer playboyboekjes van zijn vader vindt. Als oudste jongen uit het gezin wordt hij opgevoed met het idee dat jongens stoer en hard moeten zijn. „Huilen, onzekerheid of angst is een zwakte”, vertelt hij. Maar zo stoer is hij eigenlijk helemaal niet: Ramon omschrijft zijn jongere zelf als een lieve, rustige jongen. „Ik was een echte dromer en deed niets liever dan met Lego spelen.”

Verstopt in de hoek van een kast vindt hij de boekjes verzameling van zijn vader. „Seksfilms en pornobladen… Ik vond dat allemaal ontzettend interessant en spannend.” Als Ramon begint met puberen, gieren de hormonen door zijn lijf. Omdat Ramon best onzeker is over bepaalde onderwerpen en een groot negatief zelfbeeld heeft en dit thuis niet goed kan delen en bespreken, zoekt hij naar andere manieren van afleiding. „Porno, masturberen en meisjes scoren werden al snel een uitweg voor mijn negatieve emoties.”

Eenzaam

Dat hij een probleem heeft, realiseert Ramon zich al snel. „Maar op het internet kon ik nergens informatie vinden over de seks- en pornoverslaving. Het was 20 jaar geleden nog lang niet zo bekend als nu. Ik dacht echt dat ik de enige was.” Een poging tot hulp zoeken doet hij daarom wel, maar kon hij niet vinden. „Toen ik bij mijn huisarts aanklopte, suggereerde hij dat ik me maar moest laten behandelen voor een zogenaamde cokeverslaving, dan werd de behandeling tenminste vergoed.”

Een vergoeding krijgen voor de behandeling van een seksverslaving was destijds niet vanzelfsprekend, zo stelt Ramon. „Omdat het niet als een officiële verslaving wordt beschouwd bij verzekeringsmaatschappijen. Ook overheerst het gevoel van schaamte en het taboe dat er heerst op SLA, waardoor je steeds meer een dubbelleven leidt, eenzamer wordt en wegglijdt in een negatieve spiraal.”

Appjes en affaires

In zijn twintiger jaren krijgt hij zijn eerste vriendin: „Maar ondertussen ging ik nog steeds op zoek naar aandacht van andere vrouwen. Intimiteit bracht mij niks meer. Ik haalde er totaal geen voldoening en plezier meer uit.” Relaties blijven daardoor niet in stand en ook zondert Ramon zich steeds meer af van vrienden en familie. Hij voelt zich eenzaam en onbegrepen.

Zelf omschrijft hij het als een dubbelleven: „Ik kon mijn werk er nog wel om doen, maar veel geld ging op aan sekslijntjes, pornowebsites en massagesalons. Ik denk dat ik er wel €30.000 aan heb uitgegeven.” Het kijken van porno, affaires, prostitutie alles was vanuit een dwangmatige handeling en het steeds groter wordende negatief zelfbeeld. „Seksueel getinte appjes naar vrouwen sturen, naaktfoto’s, verleiden, manipuleren, liegen. Ik was er super gehaaid in.”

Het taboe op de bespreekbaarheid van seks en porno is volgens Ramon een steeds groter wordend probleem. Hoe hij zijn SLA verslaving verborgen hield? „Simpel: Ik manipuleerde iedereen om mij heen, kon heel goed liegen en ik had een tweede telefoon, zodat ik alles stiekem kon doen.” Terwijl hij vanuit huis werkt, chat hij met vrouwen en spreekt af met thuisprostituees, bezoekt massagesalons of gaat affaires aan. „Maar ondertussen ontwikkelde ik een nog groter negatief zelfbeeld omdat de seks niet meer bevredigend was en ik maar niet kon stoppen met mijn dwangmatige verslavingsgedrag. Binnen én buiten de relatie om was de spanning er vanaf. Ik zat in een continu neerwaartse emotionele spiraal.”

Als op een dag zijn partner van destijds bij toeval door zijn zoekgeschiedenis scrolt, gaat er een beerput open. „Ze zei dat ik hulp nodig had. Voor het eerst in mijn leven ging ik naar de psycholoog voor mijn problematiek.”

Taboe en schaamte

In het geheim gaat Ramon twee keer in de week naar de psycholoog en groepstherapie. „Daar leerde ik mezelf beter kennen, maar voor mijn omgeving bleef mijn verslaving een geheim.” De schaamte is heel groot om open kaart te spelen. „Mensen die niet bekend zijn met de problematiek rondom seks- en pornoverslaving zien je direct als een weirdo of een viespeuk”, vertelt hij. Dat maakte het lastig om jezelf volledig open te stellen naar anderen.

En nog steeds is Ramon voorzichtig met wie hij vertelt over zijn verslavingsverleden. „Op mijn werk weet niemand ervan. Dat is een bewuste keuze geweest.” Zijn vrienden en familie weten wel van zijn verslaving. En daten? „Vroeger als ik op date ging, vertelde ik wel over mijn verslaving, maar noemde ik mezelf een ex-verslaafde. Nu zie ik in dat ik voor altijd een verslaafde ben. Dat ik daar ook eerlijk over moet zijn en mij altijd bewust moet zijn van mijn triggers zonder dat ik mij daarvoor hoef te schamen.”

Meer dan 10 jaar in therapie en oneindig veel terugvallen later, is Ramon nu bijna één jaar in volledig herstel. „Ik heb lang en vaak mijn problemen gebagatelliseerd. Als ik dan ‘alleen maar’ even een filmpje gekeken had, in plaats van dat ik naar de hoeren ging, was dat al een overwinning. Maar eigenlijk was ik alleen maar bezig op de achtergrond met mijn verslaving onderhouden. Nu kan ik weer emoties voelen zonder deze te moeten wegdrukken, ben ik weer in verbinding met mijzelf en anderen en heb ik een positief eigen zelfbeeld. Ik mag er zijn en bent trots op mijzelf en waar ik nu sta.”

In zijn hoofd heeft Ramon nog altijd een lijstje met triggers voor eventuele terugvallen in zijn verslavingsgedrag: „Vooral stress, verveling, eenzaamheid en verdriet zijn belangrijke factoren, Maar ook onverwachte aandacht van vrouwen, of die grote billboards langs de snelweg met reclame van de nieuwste lingeriesets van de Hunkemöller.”

Afgezworen

Het inzicht dat hem porno en prostituees volledig doet afzweren komt wanneer zijn laatste relatie stukloopt na de zoveelste terugval. „Het laatste appje dat ze me stuurde was een link naar van Verslavingszorg Achterhoek in Doetinchem. In eerste instantie moest ik er niets van weten. Ik voelde me in de steek gelaten en zat al in de auto naar de eerste beste prostituee.”

Onderweg belt hij alsnog met de instelling: „Het eerste wat ze zeiden was: ‘Je bent nu zeker onderweg. We kunnen je nu toch niet tegenhouden, maar weet dat we je kunnen helpen.’” Kort daarna volgt Ramon het volledige 12 stappen herstelprogramma bij de instelling. Daar heeft Ramon pas echt inzicht gekregen in de ziekte verslaving. Het afgelopen jaar heeft Ramon nu ook masturberen, porno, relaties en seks compleet afgezworen.

Of dat dan ook nooit meer kan? „Porno is sowieso een no-go, dat nooit meer. En tinderen of sekslijntjes ook niet. Seks wordt ontzettend verheerlijkt, maar is natuurlijk ook gewoon iets fijns en gezonds wat voortkomt uit verbinding met iemand. Tuurlijk ben ik soms nog bang voor een terugval wanneer ik weer seks heb, maar daarom ga ik nog steeds één keer in de week naar een SLA-meeting en ben ik mij bewust van mijn triggers. De verleiding is er continu overal, maar ik kan er tegenwoordig rekening mee houden, triggers herkennen en erover praten met mede-lotgenoten tijdens meetings. Ook ben ik weer in verbinding met mijzelf, mijn familie en vrienden. Zij helpen en steunen mij en is er wederzijds begrip naar elkaar.”

Als laatste wil Ramon nog aangeven dat een SLA verslaving helemaal niet vies is.

„Er is hulp en je bent dus niet alleen. Voor mij is er na een lange weg zeker licht aan het eind van de tunnel gekomen en ben ik nu enorm blij met alle hulp en steun die er wel is. Tegenwoordig geef ik mijn ervaringen door om anderen te helpen, te steunen of te informeren om te herstellen van een SLA verslaving, want weet: je bent nooit alleen.”